Waarom beven honden? De buien achter dit gedrag
Houding en proxemics van de hond: Noodzakelijke voorafgaande informatie
Als we de meerder betekenissen van de taal van honden willen herkennen moeten we een tweetal dingen niet vergeten, de houding - lichaam positionering – met in het bijzonder, aandacht aan de oren, ledematen en de staart. Proxemics - De bewegingen van de hond – identificeert daarentegen de manier van toenaderen door de hond. Dit kan direct zijn, wat zelfverzekerd of uitdagend gedrag kan aantonen of indirect doormiddel van een wandelroute in halve cirkel, wat op zijn beurt rust aanduidt.Hond en beven: welke bui vraagt om welke houding?
Angst, onrust, enthousiasme of blijdschap: het beven van een hond kan al deze gevoelens aantonen. Maar hoe weet u wat uw maatje voelt?- Angst of onrust: de hond heeft een ineengedoken of gehurkte houding, de staart zit onder het lichaam, de oren staan stevig tegen het hoofd of naar achteren en je kan soms zelfs dof gegrom horen of zien dat de lippen omhoog komen om de tanden te laten zien. Als we thuis komen en de hond begroet ons terwijl het een lage positie aanhoudt, een andere kant op kijkt en trilt, dan is het waarschijnlijk onze houding die de onrust veroorzaakt. Dit kan gebeuren wanneer de hond bijvoorbeeld iets kapot heeft gemaakt tijdens onze afwezigheid en verwacht dat er tegen hem gescholden gaat worden.
- Enthousiasme of blijdschap: de staart wordt hoog gedragen en kwispelt, de hond staat of springt en nodigt ons uit om te spelen. Dit is hoge opwinding (hoge status van activatie), herkenbaar in plezierige situaties voor de hond, zoals bij spelletjes en het ontmoeten van bekende, vriendelijke honden.