Companion For Life Projectverhalen

Kat en Mens: Kunnen wij kijken in de ziel van onze kat?

Kat en Mens: Kunnen wij kijken in de ziel van onze kat?
Het algemeen aangenomen idioom "de ogen spreken in boekdelen" wordt meestal gebruikt bij mensen, maar toch s chuilt deze waarheid ook in onze katachtige vriendjes. Er heerst nog altijd het stereotypische beeld dat katachtigen per definitie onafhankelijk zijn, maar studies tonen aan dat katten, net als kinderen, gedragingen vertonen welke geleerd zijn van hun "menselijke ouders". Het op zoek gaan naar de rustgevende gezichten, geluiden en houdingen van vertrouwde personenin onbekende situaties heet “social referencing'".Hoewel er veel studies zijn geweest die social referencing in kinderen en honden aantonen, is dit maar weinig gedaan met de psyche van katten. Om deze reden hebben onderzoekers van de Universiteit van Milaan hier onderzoek naar gedaan. De resultaten van dit onderzoek zijn gepubliceerd in the Magazine Animal Cognition. Voor dit experiment werden 24 katten en hun baasjes gerekruteerd om mee te doen.  

Het experiment

De kat en hun baasje, een stel per keer, waren in een ruimte met een potentieel eng object, in dit geval een ventilator met daaraan plastic linten vast geknoopt. Aan de andere kant van de ruimte bevond zich een scherm met een video camera. Dit scherm belemmerde de enige uitgang die er was.  

De verschillende fasen

In de eerste stap werden de baasjes verplicht om hun houding zo neutraal mogelijk te houden, dit om het instinct van de kat te bevorderen.In de tweede fase zijn er twee verschillende groepen: Positieve en de negatieve groep. In de postieve groep nam het baasje van elke kat actie op een rustige manier. Terwijl de negatieve groep de baasjes tekenen van ongeduld en rusteloosheid vertoonden.  

Het resultaat

Aan de hand van de eerste waarnemingen leken de katten steeds op zoek te gaan naar goedkeuring of geruststelling van hun baasje.  In de neutrale fase keek 79% van de katten afwisselend naar de ventilator en hun baasje. De verrassing kwam echter bij de reactie van de katten in de negatieve groep:  Door de het ongemak van hun baasje verdeelden de katten hun aandacht tussen de ventilator en het scherm. De katten lieten zien geirriteerd te zijn en een manier zochten om weg te gaan.Om deze redenen zei Dr. Isabella Merola, een van de dierenartsen die betrokken is bij het onderzoek: “Hoewel er meer onderzoek nodig is om te zien hoe katten reageren, bijvoorbeeld hoe ze reageren op onze stem, houding of gezichtsuitdrukkingen, is het wel duidelijk dat ze reageren op de emoties van de mens. Meer dan wij hadden verwacht".