Net als
katten en natuurlijk mensen, hebben honden
lichaamstaal om emoties of verzoeken tot interactie aan te tonen. Als een hond bijvoorbeeld beeft, toont het specifieke buien maar zijn dit positieve of negatieve emoties? Dierenarts
Maria Grazia Calore, expert in gedrag, helpt ons te begrijpen wat onze trouwe viervoeter ons probeert te vertellen in deze gevallen.
Houding en proxemics van de hond: Noodzakelijke voorafgaande informatie
Als we de meerder betekenissen van de taal van honden willen herkennen moeten we een tweetal dingen niet vergeten, de
houding - lichaam positionering – met in het bijzonder, aandacht aan de oren, ledematen en de staart.
Proxemics - De bewegingen van de hond – identificeert daarentegen de manier van toenaderen door de hond. Dit kan direct zijn, wat zelfverzekerd of uitdagend gedrag kan aantonen of indirect doormiddel van een wandelroute in halve cirkel, wat op zijn beurt rust aanduidt.
Hond en beven: welke bui vraagt om welke houding?
Angst, onrust, enthousiasme of blijdschap: het beven van een hond kan al deze gevoelens aantonen. Maar hoe weet u wat uw maatje voelt?
- Angst of onrust: de hond heeft een ineengedoken of gehurkte houding, de staart zit onder het lichaam, de oren staan stevig tegen het hoofd of naar achteren en je kan soms zelfs dof gegrom horen of zien dat de lippen omhoog komen om de tanden te laten zien. Als we thuis komen en de hond begroet ons terwijl het een lage positie aanhoudt, een andere kant op kijkt en trilt, dan is het waarschijnlijk onze houding die de onrust veroorzaakt. Dit kan gebeuren wanneer de hond bijvoorbeeld iets kapot heeft gemaakt tijdens onze afwezigheid en verwacht dat er tegen hem gescholden gaat worden.
In de periode van
socialisatie van de hond, voornamelijk tussen de derde en vijfde week, creëert elke puppy een eigen “onderhoud set" waarin het alle stimuli stopt die geen angst provoceren. Dit is iets dat in overweging genomen dient te worden wanneer er wordt gekozen voor
adoptie: als we in een stad wonen is het verstandig om te kiezen voor een puppy die in een soortgelijke omgeving heeft gewoond, om zo de mogelijkheid tot angst verwekkende stimuli te beperken. In het geval van beven door onrust of ongemak moeten we de hond niet in onze armen nemen of gaan schelden. In tegendeel, we moeten hem leiden naar het geen dat de onrust veroorzaakt, met een positieve en nieuwsgierige houding: de hond zal ons imiteren en het mysterieuze object minder angstig onderzoeken!
- Enthousiasme of blijdschap: de staart wordt hoog gedragen en kwispelt, de hond staat of springt en nodigt ons uit om te spelen. Dit is hoge opwinding (hoge status van activatie), herkenbaar in plezierige situaties voor de hond, zoals bij spelletjes en het ontmoeten van bekende, vriendelijke honden.
Als de hond blij is om ons te zien, dan zal het beven gevolgd worden met kwispelen, rondje om ons lopen, sprongetjes en blaffen om onze aandacht te trekken: in deze gevallen zijn knuffelen en aaien welkom!